મહત્વાકાંક્ષાઓ પૂરી કરો, પણ આવી રીતે....

મહત્વાકાંક્ષાઓને પૂર્ણ કરવા માટે દરેક સ્ટેજ પર જઈ, દરેક પ્રકારના ફંડા અપનાવી લક્ષ્ય પ્રાપ્ત કરવો તે આજના યુગમાં બોધ બની ગયો છે. મહત્વાકાંક્ષી પોતાના માર્ગમાં સંવેદના, પોતાનાપણું અને સંબંધોને અડચણ અને બોઝ માને છે. બસ, મારું કામ થઈ જાય. પછી બીજાને ભલે સીડી બનાવવા પડે. મારું વિચારેલું, મારું કરવામાં આવેલ કામ પૂરું થવું જોઈએ. નવા યુગના આ વિચારોના તડકામાં સૂકાઈ રહેલી પોતાનાપણાની ચાદરનો આજે રંગ ઉડી ગયો છે.

મહત્વાકાંક્ષાની યાત્રામાં ત્રણ વાતો પોતાની અંદર ચોક્કસપણે યાદ રાખવી જોઈએ. પહેલી વાત પોતાનાપણુ, જેનાથી આપણે એક-બીજાને સારી રીતે જાણી શકીએ અને પોતાની અચ્છાઈઓનો લાભ ઊઠાવી શકીએ છીએ.

બીજીવાત પરિપક્વતા, અર્થાત મેચ્યોરીટીથી કરવામાં આવેલ મહત્વાકાંક્ષાની યાત્રામાં આપણે બીજાની સંવેદનાને સમજી શકીએ છીએ અને પોતાના હિત, બીજાના હિત વચ્ચે સંતુલન બનાવી શકી છીએ.

ત્રીજીવાત નવાપણું. અર્થાત નવી પદ્ધતિઓ નવા જમાના સાથે ચાલો. પરિવર્તનને કેચ કરો અને પોતાની મહત્વાકાંક્ષામાં શોષણ, ષડયંત્ર. નીંદા, સ્વાર્થથી બચો. મહત્વાકાંક્ષાની રેસમાં જીતતા લોકો અંતે પોતે એકલા પડી જાય છે.

બીજાની સંવેદના, ભાવના સાથે જોડાવા માટે હિન્દુઓને શ્રાદ્ધનો પ્રયોગ ખૂબ જ સારી રીતે કર્યો છે. આ પોતાના સ્વજનની સ્મૃતિઓનું ક્રિયાત્મક રૂપ છે. વિજ્ઞાન આની સાથે અસહમત હોય, પણ ભાવનાઓથી મોકલેલ સંદેશ દિલમાં કેવી રીતે મળી જાય છે તેની ઉપર વિજ્ઞાન પણ ચૂપ થઈ જાય છે. ઓશોએ એક જગ્યાએ કહ્યું છે કે, ધર્મ પ્રેમનું રાજ્ય છે, તર્ક અને બુદ્ધિનું નહીં. પછી પીપળાને પૂજો, કબર ઉપર ફૂલ ચઢાવો, ક્રોસની સામે આંખો બંધ કરો આ બધુ જ વિજ્ઞાન તમાશો કહે છે. પણ પ્રેમપૂજા આવા પ્રતીકોના માધ્યમથી પરમાત્મા સુધી પહોંચાડી દેશે, શ્રાદ્ધપક્ષનો અર્થ જ પોતાની પ્રત્યે આભાર, તેમને યાદ કરવું અને તેમની સ્મૃતિઓની સાથે જ્યારે આપણે આપણી મહત્વાકાંક્ષાઓની યાત્રાએ નિકળીએ તો લક્ષ્ય સુધી પહોંચીને આભારનો તે ભાવ અશાંતિને દૂર કરશે.