જીવવી છે જક્કાસ જિંદગી તો જાણો, માણો અને અપનાવો

 

દરેક માણસમાં ગુણ અને દોષ હોય છે. આ ગુણ અને દોષ વિચાર, વ્યવહાર અને કર્મને નિયત કરો છો. પરંતું સાચું એ છે કે સુખી, શાંત તથા સફળ જીવનની ઈચ્છા વણતા વણતા વસ્ત્ર પૂરું થઈ જાય છે પણ ઈચ્છા પૂરી થતી નથી.

શાસ્ત્રોમાં સજ્જન કે સાધુને પણ ગુણની ખાણ કહેવામાં આવે છે. આ જ નહીં પણ સજ્જનતાને કે સાધુતાને સફળ જીવનની તાકાત માનવામાં આવે છે. જે મોટાભાગે વ્યવહારિક જીવનમાં નબળાઈ માનવામાં આવી છે.

અહીં કબીરજી એ આપણને આ વાત એક દોહાથી સમજાવી છે.

सोना, सज्जन, साधु जन, टूट जुड़ै सौ बार।

दुर्जन कुम्भ कुम्हार के, ऐके धका दरार ॥

કબીર કહે છે કે સાનું અને સજ્જન બમન્ને એક જેવા છે સોનું જેમ તપે તેમ ઘાટ ઘડાય છે અને તે વારંવાર તુટે છે પણ તેનું મુલ્ય ઓછું થતું નથી. એમજ સાધુ પણ સમાજના કેટલા વેણ કવેણ સાંભળે છે છત્તાં સાધુનું જીવન મુલ્યવાન થાય છે સાચું સમજાતા લોકો તેની મહત્તાને માને છે.

તેનાથી વિપરિત દુર્જનો વિપરિત હાલતમાં ટકી શકતા નથી તે કુંભારના ઘડાની જેમ હોય છે એક ઠોકર વાગે ને ભાંગી જાય તેમ દુર્જનો પોતાનું અસત્ય લાંબું ટકાવી શકતા નથી.

સંત કબીરની વાતનો સાર એ છે કે સારા ગુણો જીવનને તારી દેતા હોય છે. તો મજબૂત મનોબળ રાખો અને તેને વળગી રહેવાનો પ્રયત્ન કરવો. જે હરેક હાલતમાં ખુશનુમા રહે છે તેને જીવન સતાવી શકતું નથી માટે દરેક પરિસ્થિતિમાં બળવાન રહેવા માટે જરૂરી છે આ