જરૂરથી વાંચો,આ વાર્તા શીખવશે સંસ્કારિતા અને સભ્યતા!

સંસ્કાર એ આપણાં જીવનની મહામુલ્ય મુડી છે.જેનાં થકી આપણું વ્યક્તિત્વને અન્ય લોકો માપે અને આંકે છે.અસંસ્કારી અને અસભ્ય લોકોને સમાજ પણ ધિક્કારે છે તેમનું કોઇ માન- સન્માન રહેતું નથી.

સલુકમાન નામે એક હકીમ હતા.જે દવાઓની સાથે સાથે સારી શીખામણો આપવા માટે પણ ઘણા જાણીતા હતા.તેઓ જેટલા હોશિયાર હકીમ હતા એટલા જ સારા માણસ પણ હતા. આથી તેમની પાસે લોકો માત્ર પોતાની બીમારીનો ઇલાજ કરાવવા માટે જ નહીં પણ પોતાની મૂંઝવણ અને જિજ્ઞાસાઓનું સમાધાન મેળવવા પણ આવતા હતા.

એક દિવસ એક માણસ લુકમાન પાસે આવ્યો અને થોડો સમય વાતચીત કર્યા બાદ તેણે તેમને સવાલ કર્યો કે, હકીમસાહેબ હું એ જાણવા માગું છું કે, તમે આટલું સંસ્કારીપણું અને સભ્યતા ક્યાંથી શીખ્યા? હકીમસાહેબે જવાબ આપ્યો અસંસ્કારી અને અસભ્ય લોકો પાસેથી. તે વ્યક્તિએ ફરી પૂછ્યું કે તે કઈ રીતે શક્ય છે? અસંસ્કારી અને અસભ્ય લોકો કોઈને શું શીખવાડી શકે? ત્યારે લુકમાને કહ્યું તમે ખોટું કહી રહ્યા છો. જરા વિચારી જુઓ. મને અસંસ્કારી અને અસભ્ય લોકોની વાતનું ક્યારેય ખોટું નથી લાગતું.

તેને હું તરત જ ભૂલી જાઉં છું, પણ તેના જે વ્યવહારે મને દુ:ખ પહોંચાડ્યું હોય છે તેવો વ્યવહાર હું બીજા સાથે કરતો નથી.જે બાબત મને પસંદ નથી તે બીજાને પણ પસંદ ન જ હોય. આ રીતે મેં અસભ્ય લોકો પાસેથી સભ્યતા શીખી છે. તે માણસ તેમની વાતનો અર્થ સમજી ગયો અને તેને એક બોધ માનીને અપનાવી લીધી. જેવો સદ્વ્યવહાર વ્યક્તિ બીજા પાસેથી મેળવવાની ઇચ્છા રાખે છે તેવો જ વ્યવહાર તેણે બીજાઓ સાથે પણ કરવો જોઈએ.એટલે કે માન આપવાથી જ માન મળે છે.